Alzheimer

Wat is de ziekte Alzheimer?

Alzheimer is een vorm van dementie. Als iemand Alzheimer heeft of dement is dan zijn de hersenen van die persoon ziek. De hersencellen in je hoofd sterven af. De mensen vergeten steeds meer en hebben moeite om dingen te onthouden. In het begin een klein beetje maar later steeds meer. Alzheimer was een Duitse arts. Hij heeft het dement worden goed bestudeerd en hij heeft er veel over geschreven. Daarom is de ziekte naar hem vernoemd. Dokter Alzheimer De ziekte komt 4 keer zo vaak voor bij vrouwen dan bij mannen. De ziekte komt het meest voor bij mensen tussen de 70 en 80 jaar maar een enkele keer komt de ziekte ook op jongere leeftijd voor. De ziekte is niet te genezen. En ook niet te opereren want het zit in de hersenen. In sommige families komt deze ziekte vaker voor dan in andere, daarom wordt deze ziekte ook wel erfelijk genoemd. Dat betekent dat wanneer je vader of moeder of je opa en oma deze ziekte gehad hebben dat jij ook meer kans hebt om het later te krijgen.

Hoe ontstaat Alzheimer

Er worden veel onderzoeken gedaan hoe Alzheimer ontstaat. Maar toch is het nog niet precies duidelijk waardoor deze ziekte wordt veroorzaakt. Wel is bekend dat door de ziekte zenuwcellen in de hersenen afsterven. Je hebt meer kans op de ziekte van Alzheimer als je: Een hoge bloeddruk of aderverkalking hebt (bij aderverkalking dan slibben de bloedvaten een beetje dicht en kan het bloed er niet goed meer doorheen stromen. Je hersenen krijgen dan niet meer genoeg zuurstof en sterven zo af).

  • Mensen die roken hebben 2 keer zo veel kans op de ziekte van Alzheimer als mensen die niet roken.
  • Ook als je na je 60e jaar een hersenschudding krijgt of een whiplash (door ongeluk) vergroten de kans op de ziekte van Alzheimer.
  • Ook de leeftijd vergroot de kans op deze ziekte Bij mensen tussen de 60 – 65 jr. ( 1 op 100)
  • Bij mensen tussen de 80 – 85 jr. (15 op 100)
  • Erfelijkheid ( dus als het in de familie zit) vergroot ook de kans op Alzheimer.
  • Ook mongooltjes ( mensen met het syndroom van down) hebben meer kans op deze ziekte.

Het verloop van de ziekte.

In het begin van de ziekte merkt je omgeving er nog niet zo veel van. Iemand vergeet wel eens iets maar dat doet iedereen eigenlijk wel eens. Maar bij demente mensen is dat toch anders. De ziekte begint vaak heel geleidelijk (langzaam) totdat het andere mensen ook op gaat vallen dat iemand wel erg vaak en erg veel vergeet. Vooral als bijvoorbeeld oude mensen nog met z’n tweeën thuis wonen, dan valt het voor andere mensen in de omgeving nog niet zo op dat iemand dement wordt. Dat komt ook doordat ze aan de partner nog veel steun hebben en veel kunnen vragen. Dat was ook bij mijn eigen oma zo.Ik zal jullie een beetje vertellen hoe hij bij mijn oma is verlopen. Mijn opa had al heel goed in de gaten dat het niet goed ging met oma en zei dit ook wel tegen mijn ouders maar die dachten dat ze gewoon vaak niet goed luisterde. Ze begon vaak dezelfde dingen te vertellen. Als ze bijvoorbeeld ’s avonds goede tijden had gekeken wist ze de volgende morgen niet meer dat ze dat al gezien had en keek zo nog een keer. Kranten lezen en puzzelen deed ze ook niet meer. Soms kwamen we binnen en had ze het gas nog aan staan van het fornuis. Ook klok kijken kon ze toen al niet meer. Als wij zondagsmorgens kwamen om ongeveer half elf dan dacht oma dat het al ver in de middag was en was ze boos omdat wij in haar ogen zo laat waren. Toen opa nog leefde toen kon hij haar nog een beetje sturen en zeggen dat het nog niet zo laat was maar toen opa kwam te overlijden werd het pas echt erg. Ze ging zulke gekke dingen doen. Bijvoorbeeld:

  • Ze was altijd dingen kwijt b.v de huissleutels of haar portemonnee
  • Ze ging dingen verplaatsen in huis en kon het dan niet terugvinden
  • Alles ging in de koelkast b.v. bleekwater, post, koekjes, sierraden
  • Ze wist niet meer de volgorde van aankleden
  • Ze vergat zich te wassen
  • Wist niet meer hoe ze koffie moest zetten
  • Deed slagroom op een broodje
  • Ze kon soms zo maar heel boos worden
  • Fietsen werd heel gevaarlijk, ze kende de weg niet meer en ook de verkeersregels was ze vergeten.

En zo waren er nog vele dingen die niet meer goed gingen.

Opname in verzorgingshuis of verpleeghuis.

Er komt een moment waarop een dement persoon echt niet meer alleen kan zijn. Dan volgt opname in een verzorgingshuis of verpleeghuis. Bij mijn oma ging dat ook zo. Eerst toen ze nog thuis woonde ging ze eerst voor twee dagen naar de dagopvang. Dan werd ze ’s morgens om half tien opgehaald met de taxi en dan werd ze naar het “Woolde gebracht. Daar bleven ze dan de hele dag. Om tien uur gingen ze samen koffie drinken, daarna samen de krant lezen en om half twaalf samen beneden in het restaurant eten. Daarna gingen ze een uurtje rusten waar iedereen een eigen luie stoel had. Ook gingen ze soms nog wat aan beweging doen. ’s Middags gingen ze dan vaak iets knutselen of een spelletje doen. Om vier uur werden ze weer teruggebracht naar huis. Dan kwam oma om half vijf thuis en dan begon voor ons de ellende weer. Ze begon direct te bellen. Als je haar vroeg wat ze gedaan had die dag zei ze niets. We hebben de hele dag niets gedaan, ze had ook niets te eten gehad zei ze. Elke dag zorgden mijn ouders en oom en tante dat er vanaf ongeveer half zeven ’s avonds iemand bij haar was. Dan was het goed en was ze rustig en zat ze te breien. Maar tussen half vijf en half zeven belde ze om de paar minuten naar ons of naar mijn oom en tante om te vragen of er iemand kwam. Als we dan zeiden oma je hebt net ook al gebeld dan wist ze daar niets van. Mijn ouders hebben later alle telefoonnummers bij haar weggehaald want ze begon iedereen uit de telefoonklapper te bellen, ook mensen die ze niet meer kende. Alleen ons telefoonnummer en dat van mijn oom en tante hebben we laten liggen. Zo had ze nog twee nummers Het was wel duidelijk dat dit niet meer zo ging. Uiteindelijk werd oma opgenomen in een verzorgingshuis. Dat is een tehuis waar allemaal bejaarden wonen. Ze kreeg daar nog een eigen kamer en zo ging ze ook elke dag daar in dat tehuis naar de dagopvang. Maar ook daar ging ze snel achteruit. Dat komt ook doordat ze moest verhuizen. Als je oude mensen gaat verhuizen en helemaal demente mensen dan zijn ze het kleine beetje wat nog vertrouwd was helemaal kwijt. Het is niet lang goed gegaan. ’s Nachts ging ze dwalen door de gangen en liep bij iedereen naar binnen, de deuren zijn daar niet op slot. Oma moest weer verplaatst worden naar een andere afdeling binnen het verzorgingstehuis. Hier zitten de mensen achter gesloten deuren en kunnen ze niet meer weg. Dit is een soort verpleeghuis. De mensen hebben hier steeds meer verzorging en verpleging nodig. Veel mensen kunnen niet meer lopen, zelf eten, zelf wassen en zelfs niet meer zelf naar de wc gaan. Ze worden incontinent. Dat betekent dat ze niet meer weten dat ze naar de wc moeten en zo alles in hun broek doen. Ze gaan letterlijk weer terug naar hun babytijd. Soms spelen ze ook weer met poppen of met knuffels. Gemiddeld duurt de ziekte ongeveer 7 jaar maar dat kan ook wat korter of langer duren. Mijn oma heeft het nu ongeveer 5 jaar. Ze kan bijna niets meer zelf alleen nog een beetje lopen met een rollator. Ook praten kan ze niet meer maar dat komt doordat ze ook twee beroertes heeft gehad en die hebben haar spraak aangetast. Of ze ons nog herkent weten we niet. Als we komen lacht ze wel vaak maar dat doet ze naar iedereen die haar aandacht geeft.

 

Comments are closed.