Hunebedden

Inleiding

Ik hou mijn werkstuk over hunebedden, omdat ik het een leuk onderwerp vind. Maar ik hou het er ook over, omdat ik er veel van te weten wil komen. Ik ben op het idee gekomen, omdat ik een keer in Drenthe bij een hunebedbezoekerscentrum ben geweest. Daar vlak bij waren ook hunebedden. Toen kon je ook zien hoe die keien op elkaar lagen. Er werd ook vertelt over de mensen die de hunebedden bouwden.

Hoofdstuk 1
Wat zijn hunebedden en waar kun je ze vinden?

Een hunebed was vroeger een grafmonument, waar mensen werden begraven. Een hunebed is een groepsgraf. Nu is daarvan alleen nog een stapel stenen van over, maar vroeger zat er nog laag aarde overheen.

In de 19de eeuw dachten ze dat de hunebedden 1000 tot 2000 jaar oud zijn, maar in de 20ste eeuw hebben ze ontdekt, dat ze wel 5000 jaar oud zijn.

Dat hebben archeologen met behulp van ingewikkelde laboratoriumproeven bepaald. Door opgravingen (zie plaat 1) hebben we een idee hoe de hunebedden werden gebouwd.

In Drenthe liggen ongeveer 52 hunebedden en in Groningen ongeveer 2 (zie kaartje).

Hoofdstuk 2,
Hoe werden de hunebedden gebouwd?

In de 17de eeuw ging dominee Picardt als eerste een hunebed onderzoeken. Hij kon niet geloven dat de 25 ton zware stenen door mensen waren verplaatst. Dus dacht hij, dat het reuzen waren geweest die de stenen hadden verplaatst.

“De reuzen”

Het hunebed bij Oosterholte is door reuzen gebouwd. Zij woonden heel lang geleden in Drenthe. De reuzen waren enorm groot, woest en zeer bloeddorstig. Ze waren de vijanden van de mensen.Voor het bouwen van de hunebedden droegen ze de vijfentwintigduizend kilo zware stenen op hun rug.

Zelfs nu nog zijn in stenen hun vingerafdrukken te zien, die als kleine kuiltjes in graniet zitten.”

Later begrepen de onderzoekers, dat mensen met behulp van handige hulpmiddelen de hunebedden toch konden bouwen.

Er werden boomstammen neergelegd en daar werden de keien overheen gerold. Zo werden de stenen bij elkaar gebracht.
Eerst werd een heuvel van zand gemaakt. Boven op de heuvel zand werden twee stenen tegenover elkaar gelegd. We noemen deze stenen de draagstenen. Op die twee draagstenen werd er een deksteen gelegd, dat is een grotere steen dan een draagsteen. Boven op al die stenen op een rijtje, werd weer een zandheuvel gemaakt. Het zand dat onder de stenen zit, werd er onderuit gehaald. Zo ontstond dan een grafkelder. Rond de kelder werd een krans van stenen gemaakt. Tussen deze ‘kransstenen’ en de grafkelder werd een zandhelling in stand gehouden. We noemen dit de ‘dekheuvel’. Dan was het hunebed klaar

Het was natuurlijk geen makkelijk klusje: honderd mensen waren er drie maanden mee bezig.

Hoofdstuk 3
Hoe leefden de hunebedbouwers?

De hunebedbouwers woonden tussen 3500 en 3000 jaar voor chr. in ons land. Ze leefden in een periode, die we de Nieuwe Steentijd noemen. Ze kenden dus nog geen brons of ijzer en hunvoorwerpen maakten ze van steen of been. Deze mensen leefden in de trechterbekercultuur.We weten niet hoe ze zich zelf noemden, daarom zijn ze genoemd naar het aardewerk dat de archeologen bij de hunebedden gevonden hebben. Daarom noemen wij hen het trechterbekervolk. Archeologen hebben bij veel hunebedden een soort potten in een vorm van een trechter gevonden. Geschreven berichten zijn uit deze tijd nog niet gevonden. Daarom weten we ook niet zo heel erg veel van deze mensen. We hebben wel ontdekt dat ze een vaste woonplaats hadden.

De hunebedbouwers leefden van landbouw en veeteelt. Jagen was niet belangrijk.Ze leefden net zo als wij in dorpen bij elkaar. Hunebedden werden meestal vlak bij het dorp gebouwd.

         

Hoofdstuk 4
De hunebedden na de tijd van de hunebedbouwers.

In de tijd na de hunebedbouwers gebeurde er niet veel met de hunebedden. De andere volken begrepen niet waarvoor die hunebedden er stonden. Sommige mensen die dachten ook wel eens dat de hunebedden door heksen waren gemaakt.

Hoe moeten we met hunebedden omgaan?

Vroeger waren er veel meer hunebedden dan nu. Want een paar honderd jaar geleden zijn veel hunebedden vernield. Boeren die gebruikten de stenen voor hun huizen of voor wegen. Vroeger waren er ongeveer 100 hunebedden in ons land, maar nu nog maar 54. We kunnen beter de hunebedden heel laten en niet kapot maken. Vroeger kreeg je een boete voor het slopen van hunebedden. Dat waren honderd gouden guldens. Als deze straf nog steeds bestond dan waren dat € 45,38 gouden euro’s.